در روزگاران دور

شخصي عمه مهرباني داشت. روزي از عمه خود پول قرض مي خواهد و عمه با خوش

رويي به او مي گويد:

برادرزاده عزيزم! برو گوشه قالی را بلند كن. زير آن چند سكه است، بردار

و كار خود را راه بينداز.

جوان هم خوشحال و خندان سكه ها را برداشته و به راه خود مي رود.

بار ديگر جوان در تنگناي مالي گرفتار مي شود و به ياد عمه خود مي افتد

و به خانه او رفته و مجدداً طلب قرض مي كند.

عمه با همان روي خوش و لحن مهربان به او مي گويد: عزيزم ! برو همان

گوشه قالی را بلند كن و سكه ها را بردار.

جوان با خوشحالی به سوی قالی می رود، ولي وقتي آن را بلند مي كند، سكه

اي نمي یابد!

با تعجب مي گويد ، عمه جان اينجا كه سكه اي نيست؟

و عمه او در پاسخ مي گويد:

عزيزم ! سكه ها را سرجایش گذاشتی كه حالا

مي خواهي برداري؟!