داخل دفتر که شد آهسته سلام کرد... عینک دودی پهنی زده بود به صورتش...! جواب سلامش رو که دادم به شوخی گفتم: آفتاب بدم خدمتتون....؟! دیروز که غیبت داشتی....! الانم که اومدی قیافه گرفتی سر صبحی با اون عینکت...! هیچی نگفت و سرش روانداخت پایین...!

یه آن در ذهنم گذشت که این عینک و سکوت یه داستانی پشتش هست حُکمَن....گفتم عینکت رو بردار ببینم...! با اِکراه عینکش رو برداشت ...دور یک چشمش بادکرده و کبود ب

ود ...! حدقه چشمش ریز شده بود...! عین بچه هایی که خطا کردن با دسته عینک بازی میکرد و زل زده بود به میز...انگار خجالت میکشید...!

گُر گرفتم...خجالت کشیدم...! گفتم : کار شوهرته...؟ با تکون دادن سرش تایید کرد...! علتش رو که پرسیدم گفت که شوهرش دوست دختر داره و دختره دایم به شوهرش زنگ میزنه یا پیام میده....گفت وقتی شوهرش رفته بوده دستشویی موبایلش رو داشته چک میکرده که شوهرش میرسه و با لگد میزنه به کمرش دوسه تا مشت هم توی صورتش و از خونه میره بیرون....!

بهش گفتم میخوای بدم دستش رو بشکنن...؟ میخوای بدم گردنش رو بشکنن...! با صدای بغض کرده ای گفت نه...!گفتم چرا...؟ گفت دوستش دارم....!!!! گفتم تو دیوانه ای...دیوانه ! مکثی کردم و دیدم قطره اشکی از روی گونه اش ریخت روی میز....!

گفتم : تو دیوانه هم نیستی دختر....! تو یک احمقی...!